De Levende Natuur nummer 2 van 2019 (Papieren magazine)

Redactioneel; De lessen van een containerramp

De redactie

Eeuwenoud bos in Overijssel.

P. Bremer
Veel bos van de ruim 33000 ha bos in Overijssel is pas na 1850 geplant, maar er is ook ouder bos. Bij oud bos wordt vaak de grens van 1850 gehanteerd, omdat ouder kaartmateriaal te weinig voor handen is en niet provincie dekkend beschikbaar. In dit artikel wordt ingegaan op de vragen hoe eeuwenoude bossen te herkennen zijn en in welke mate ze in Overijssel voorkomen? Wat betekent deze kennis voor het behoud en beheer?

De muskusrat op zijn retour.

D. Bos, E. Wymenga, R.C. Ydenberg & E.E. van Loon
Nog vóórdat de muskusrat (Ondatra zibethicus) Nederland had gekoloniseerd, werd al bestrijding georganiseerd, maar dat heeft niet kunnen voorkomen dat de muskusrat ook in Nederland vaste voet aan de grond kreeg. Zeventig jaar later is de problematiek nog steeds relevant. Om het publieke debat goed te kunnen voeren en een beter onderbouwde strategie van bestrijding te kiezen is recent een onderzoeksprogramma uitgevoerd. In dit artikel wordt een overzicht  gegeven van de huidige status van de muskusratten populatie in Nederland, de recente bevindingen uit het (veld-) onderzoek en aanbevelingen voor het beheer in de nabije toekomst.

Platform; Deltaplan Biodiversiteitsherstel: eindelijk gezamenlijk aan de slag?

Paul van Bodengraven

Waterbeheer als kritische factor voor behoud kievitsbloemhooilanden langs het Zwarte Water.

J. Runhaar, B.R. Raterman, T. de Meij & J. Bredenbeek
In Overijssel herbergen de uiterwaarden langs het Zwarte Water en de benedenloop van de Vecht één van de grootste populaties wilde kievitsbloem (Fritillaria meleagris) van West-Europa. Dat is een belangrijke reden geweest om het gebied aan te wijzen als speciale beschermingszone voor de hier aanwezige kievitsbloemhooilanden. Overstroming lijkt een belangrijke voorwaarde voor ontstaan van dit type hooilanden. Maar is overstroming bij het huidige waterbeheer nog wel voldoende om de kievitsbloemhooilanden langs het Zwarte Water duurzaam in stand te houden?

Droogval van waterbodems als herstelmaatregel in de Rijnstrangen.

H. Coops & C. Buddingh
De Rijnstrangen bij Zevenaar vormen het grootste en belangrijkste rietmoeras van Oost-Nederland. De kwaliteit van het gebied staat echter onder druk als gevolg van de ophoping van slib in het open water, de achteruitgang van het areaal aan waterriet, en de verruiging en verbossing van rietland. Het tijdelijk droog laten vallen van de waterbodem is één van de beheerinstrumenten die ingezet kunnen worden voor ecologisch herstel van ondiepe wateren en moerassen. In 2016 is in het najaar grootschalige droogval gerealiseerd. In dit artikel wordt ingegaan op de effecten die in 2016 en 2017 zijn vastgesteld, en welke lessen hieruit getrokken kunnen worden voor het peilbeheer van moerasgebieden. 

LandschappenNL

Samengesteld en gefinancierd door de twaalf provinciale Landschappen. Deze keer berichten van It Fryske Gea en Landschap Overijssel.

Netwerk Groene Bureaus

Samengesteld en gefinancierd door het Netwerk Groene Bureaus met een bijdrage van Ecogroen over invasieve exoten en van BügelHajema over zonneparken.