Waddenmozaïek

De natuurkwaliteit van de Waddenzee staat onder druk. Daarom hebben het Waddenfonds en de drie provincies die aan de Waddenzee grenzen, de handen ineengeslagen en een viertal projecten opgezet om die kwaliteit te verbeteren.

Eén van die projecten is Waddenmozaïek. Het richt zich op die delen van de Waddenzee die nooit droogvallen: de ‘ondergedoken’ Waddenzee.

Dit voorjaar wordt het project afgesloten met een symposium. In een special van De Levende Natuur presenteren de betrokken onderzoekers de belangrijkste resultaten van het project.

Zeegras

Tot de jaren dertig van de vorige eeuw, kwamen in de Waddenzee grote zeegrasvelden voor. Het voormalige Waddeneiland Wieringen dankt zijn naam zelfs aan de zeegras- of ‘wiervisserij’. Door de aanleg van de Afsluitdijk en door een schimmelziekte is al het zeegras sindsdien uit de Nederlandse Waddenzee verdwenen. Droogvallend zeegras laat zich inmiddels met een beetje hulp herstellen. Voor ondergedoken zeegras (dat dus nooit boven water komt) lijkt dat een stuk lastiger. Kathrin Rehlmeyer, van de Rijksuniversiteit Groningen en collega’s van de RUG, het NIOZ en Rijkswaterstaat, beschrijven de voortgang van het onderzoek.

Afbeelding

Experiment met ondergedoken zeegras in het laboratorium © Waddenmozaïek

Internationaal nieuws

In De Levende Natuur selecteert de redactie ook korte berichten uit de buitenlandse wetenschappelijke pers, die relevant zijn voor het Nederlands natuurbeheer.

Zo laat promovendus Elke Molenaar, van de Wageningen Universiteit met een review in het blad Ecology Letters zien dat neonicotinoïden direct schadelijk kunnen zijn voor vogels. Dat insecticiden indirect schadelijk zijn voor insectenetende vogels ligt voor de hand. Ze doden immers de insecten waar die vogels van moeten leven. Uit de review van Molenaar blijkt evenwel dat neonicotinoïden ook een direct effect hebben op vogels. 

Afbeelding

Boerenzwaluw bedelt om voedsel 

Foto: Rob Buiter